Een city symphony of stadssymfonie is een film over het leven in de stad. Deze films zijn vaak poetisch van aard en documentairegericht: ze laten het echte leven zien, op een observerende manier. Een city symphony is daarmee meestal ook een poëtische documentaire.
Door de poëtische manier van monteren en filmen kan de filmmaker zijn of haar persoonlijke visie op de samenleving laten zien.
Poëtische vorm
Die visie van de documentairemaker wordt niet geuit met informatieve teksten, maar echt gevoelsmatig via de geselecteerde filmbeelden.
In een city symphony wordt over het algemeen geen voice-over gebruikt. Ook zul je niet snel iemand in beeld zien die wordt geïnterviewd of acteert.
Want de gefilmde filmbeelden vertellen het verhaal. En de manier waarop deze met elkaar een mooi contrast of overeenkomst vormen. Door op deze manier filmbeelden, die op een verschillende locatie en tijd zijn gefilmd, met elkaar te verbinden, ontstaat er een abstracte verhaallijn die vaak wordt vergeleken met literaire poëzie.
Achtergrond van de city symphony
Een van de eerste city symphonies is Man with a Movie Camera van de Russische filmmaker Dziga Vertov. In deze silent zwart-wit film uit 1929 wordt het stedelijke leven in Rusland observerend in beeld gebracht.
De film heeft geen acteurs.
Moderne city symphony
Een moderne city symphony is bijvoorbeeld deze timelapse film over Amsterdam, van de Nederlandse fotograaf Albert Dros:
